Bu filmi geçenlerde izledim.. Farklı yaş gruplarından öğrencilerin aynı sınıfta eğitim aldığı bir köy okulunda, sınıf öğretmeninin öğrencileri ile olan ilişkileri anlatılıyor.. Öğretmen, sınıfta bir moderatörden farksız.. Çocukların zihinlerini sürekli meşgul tutuyor, düşündürüyor.. Hata yaptıkları zaman geribildirimler vererek öğrencilerin kendi yanlışlarından öğrenmelerini sağlıyor.. Sabırla, tekrar tekrar sorular sorarak öğrencilerin kendilerini keşfetmelerine olanak tanıyor ve dolayısıyla özgüvenlerini arttırıyor.. Çatışma durumlarında tam bir arabulucu, tek yaptığı (asıl yapılması gereken); farkındalık sağlamak.. Annesi kanser tedavisi gören bir öğrenciyle olan diyaloğu; çocuğun iç derinliklerine inmesi, üzüntüsünün açığa çıkması ve sonuncundaki rahatlama en etkilendiğim sahnelerden biriydi..
Üzerinde düşündüren ve kendini sogulamana neden olan bazı şeyler vardır ya hani; bazen bir kitap, bazen bir film, ya da bir makale yahut özlü söz.. İşte bu film kesinlikle onlardan, ilişkiler üzerinde tekrar tekrar kafa yormanı sağlıyor.. Öğretmenlere sene başlarında uzun ve sıkıcı seminerler vermek yerine bu filmi izlettirmelerini öneririm.. Hatta milli eğitim bakanlığı zorunlu kılsın hizmet içi eğitim adı altında.. Bir de üzerine 'reflection paper' yazdırsın.. Oohhh tadından yenmez..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder